Blogs

De man in het zwart over de man in het wit

Johnny Cash heeft met "De man in het wit" een mooie roman over Saulus van Tarsus geschreven. Soms blader je - benieuwd naar het verhaal - verder, omdat de theologische delen van het boek weinig nieuws toevoegen aan de diepte van met name de eerste helft van het boek. Door de combinatie van verhaal en nawoord leer je de Johnny Cash van vroeger kennen; de man van de teksten over diep verlorenheid en smeken om redding. Jammer dat hij het tweede gedeelte van het boek niet heeft durven laten liggen tot het einde van zijn leven. Ik ben ervan overtuigd dat dit de impact van het tweede gedeelte had verdiept.

Joke Verweerd over het goede dat onherstelbaar beschadigd lijkt

Joke Verweerd schreef met Stuifzand een goed verhaal. De wisselende perspectieven op hetzelfde verhaal zijn verdiepend, maar tellen te objectief op als 1 + 1 = 2. Verschillende perspectieven scheppen meestal verwarring - is mijn ervaring - omdat een ieder zijn of haar belang heeft bij het verhaal. Van die laatste verdiepingsslag maakt Joke Verweerd geen gebruik; dat had het verhaal nog beter kunnen maken. Wat zou het verhaal van Jan - die zelfmoord heeft gepleegd als de verhalen in het boek worden verteld - bijvoorbeeld hebben verteld? Dat neemt niet weg dat het verhaal een spiegel voorhoudt die confronterend kan werken. Dat maakt Stuifzand tot een aanrader.

Wandeling – Laag-Soeren

Een wandeling van eropuit.nl bracht me door de sneeuw van Dieren via Laag-Soeren naar Brummen. Uiteindelijk beland in een café in Arnhem luisterde ik naar muziek van Johnny Cash, Ralph Myerz en The Violet Burning. En ik las - soms enthousiast, soms met gemengde gevoelens - boeken van A. van de Beek, Willem Jan Otten, Tony Judt en Herman Franke. Heerlijk een dagje niets doen...

Column – Over wat zonder proza onzegbaar zou blijven

Eergisteren blogde ik nog dat ik me ongemakkelijk voelde bij het bekijken van de film "Elle s'appelait Sarah" (Haar naam was Sarah) van Gilles Paquet-Brenner. Ondertussen weet ik dankzij "De verbeelding" van Herman Franke dat ik me eigenlijk machteloos voelde. Overigens voelde ik me - en nu paste het woord veel beter bij mijn gevoel - wel ongemakkelijk bij de metafoor die Franke in dit boek introduceert over God. Zo machteloos als wij zijn (als ik ben) kan Hij toch niet zijn?

Gilles Paquet-Brenner – Elle s’appelait Sarah

Gilles Paquet-Brenner heeft met "Elle s'appelait Sarah" (Haar naam was Sarah) een goede verfilming afgeleverd van de roman van Tatiana de Rosnay (een mooie uitzondering op de meeste films in dit genre is dat deze film beter is dan het boek). De casting past goed bij het verhaal en met de opeenvolging van shots is met name de tweede helft van de film goed getimed. De omvang van het geweld is te groot om te kunnen bevatten. Wellicht dat de focus op het kleine verhaal van Sarah in de eerste helft meer impact had kunnen hebben, maar daarmee zou je weer afbreuk kunnen doen aan de realiteit van wat wel echt is gebeurd. Kortom: "Elle s'appelait Sarah" is een indrukwekkende film die het kijken meer dan waard is (geweest).

Newsboys in Schiphol Rijk (18 november 2010)

18 november 2010 gaven Newsboys een teleurstellend concert in Schiphol Rijk. Na Tate is Newsboys Newsboys niet meer en bij een volgend concert zul je me dus niet snel meer aantreffen.

Column – Over een afspraak met God…

Wm. P. Young hield mij een confronterende spiegel voor: is stille tijd mijn gewoonte of mijn vormgeving voor een diep geloof in God? God weet het wel...

Lijden en pijn – Van de Beek over Israël

Dr. A. van de Beek schreeft met zijn 'Te veel gevraagd? Israël in het christelijk denken' opnieuw een prikkelend en uitdagend boek. Het gaat over de relatie tussen Israël en de christenen. In hun geschiedenis hebben lijden, pijn en antisemitisme (shame be on us) een steeds terugkerende impact gehad; vooral voor het door God uitgekozen volk Israël. Van de Beek geeft met zijn verhaal te denken; zoals altijd.

Wandeling – Langs Armando’s ladder

Afgelopen maandag wandelde ik langs de ladder van Armando; een Trouw Natuurtocht in de buurt van Amersfoort. De ladder maakte indruk en bij de overblijfselen van Kamp Amersfoort dacht ik na over de lessen die we uit de geschiedenis van WOII kunnen leren. Of vergeten we graag wat toen gebeurde en zetten we ons daardoor wagenwijd open voor de herhaling van toen? Na Kamp Amersfoort liep ik langs het Van Lodenstein College dat minder aangename herinneringen opriep aan het zwarte-kousen-wereldje waarin ik opgroeide. Oh ja... Maar na deze eerste indrukwekkende stapjes genoot ik van een lange wandeling door de bossen in de buurt van Amersfoort, Soest en Austerlitz. Halverwege die wandeling kwam het eerste intense geluksmoment bij een ondergaande zon. Een paar uur later volgde een tweede geluksmoment toen de maan opkwam. God, wat was ik U gisteren, wat ben ik U vandaag nog steeds dankbaar!

1 17 18 19 20 21 30