Zoals gebruikelijk is de praktijk weerbarstiger dan de theorie. Een paar weken geleden schreef ik dat de dood het einde niet hoeft te zijn. Maar toen ik vannacht wakker werd met pijn tussen m'n schouderbladen bleek: ik ben bang voor de dood te zijn; banger dan ik had gedacht.
Bij Tomáš Halík las ik afgelopen week dat het leven bij de dood niet eindigt, maar daar pas echt begint. In tijden van Corona zou je dat bijna vergeten...
#Nashville bleef als een droge graankorrel steken in m'n keel. Waarom toch? Mijn eigen geschiedenis Jaren geleden verliet ik met stille trom de kerk, maar van binnen kookte ik van woede; op God; op de mensen in de kerk. M'n denken en voelen werden er dood gedrukt. Er was geen ruimte voor serieuze waarom-vragen. Vandaag […]
Toen ik tijdens mijn 6de etappe naar Santiago vanaf Grand Bérou bij een splitsing kwan en deze foto maakte, dacht ik een gedicht. Nu staat het op 'papier'.
Elie Wiesel - Mijn liefde voor de Talmoed Elie Wiesel is en blijft natuurlijk een rasverteller; zelfs als hij verslag doet van zijn zoektocht door de Talmoed. Ik vind dat niet erg, want wat is er leuker dan op een speelse manier nieuwe inzichten op te doen of oude dingen in een nieuw licht te […]
Elie Wiesel - Mijn liefde voor de Talmoed Elie Wiesel overleed nog geen twee jaar geleden, maar liet een indrukwekkend oeuvre achter. Tijdens een korte ontdekkingsreis lezen we in onze kerk de komende maanden een verzameling studies over de Talmoed die Elie Wiesel schreef vanaf de vroege jaren '60: Mijn liefde voor de Talmoed, Portretten en legenden […]
Bart Wallet schrijft in 'Christendom en antisemitisme' vanuit Nederlands perspectief over de grote rol die chirstenen in het verleden hebben gespeeld bij antisemitisme. Dat begon al in de vroege kerk en heeft zich voortgesleept tot WOII. In hoeverre worden wij daardoor beïnvloed? Wat kunnen wij daaraan doen?
Herman Paul heeft met 'Secularisatie, Een kleine geschiedenis van een groot verhaal' een mooie bijdrage geleverd aan het debat over secularisatie. Secularisatie gaat niet over kerkverlating maar over de gerichtheid van het hart. Hoe belangrijk is bevrediging van behoeftes in het licht van verlangen naar God?
Sandel heeft met 'When We First Met' een verrassende RomCom gemaakt. De romantiek zelf is nogal oppervlakkig en eigenlijk valt er niet zo heel veel te lachen. Maar waar zijn film een herhaling lijkt van 'Groundhog Day' volgt een verrassende ontknoping die lijkt op de geweldige 'Alchemist' van Paulo Coelho.
Ontvang deze blog in je mailbox
Laatste reacties