In memoriam: Roy Spanjers
Ooit keken Roy Spanjers en ik naar de ramen van Marc Chagall in de Sankt Stephan in Mainz en een jaar geleden we luisterden naar 'Death Speaks' van David Lang. Nu doe ik dat alleen, want hij is er niet meer.
Ooit keken Roy Spanjers en ik naar de ramen van Marc Chagall in de Sankt Stephan in Mainz en een jaar geleden we luisterden naar 'Death Speaks' van David Lang. Nu doe ik dat alleen, want hij is er niet meer.
Buchenwald en Auschwitz staan voor een verleden dat we nooit meer mee willen maken. Maar over 20 jaar is het alweer 100 jaar geleden dat we werden bevrijd en nieuwe generaties kennen de oorlog alleen nog maar via indirecte verhalen. En de wereld beweegt alweer een kant op die we - voorlopig nog met een ruime meerheid - niet willen. Semprun en Frankl waren er; in Buchenwald en Auschwitz. En ze schrijven erover. En in een wereld die meer weg heeft van een hel lichten sprankjes van hoop op. Dat kan vandaag ook en ik zie mogelijkheden om die sprankjes van hoop aan te wakkeren.
Volgens Visser moet het maar eens afgelopen zijn met de cijfers in het onderwijs. Zo'n cijfer maakt namelijk meer kapot dan je lief is!
Als je hebt gezien wat Lee overkwam, laat de film 'Manchester by the Sea' je niet meer los. Hoe kun je daarna nog functioneren? Hoopgevend!
Het hopeloze huwelijk van Stella en Gustav in Släpp Taget (Let Go) (2024) Hoewel ik in mijn vorige blog schreef dat er weinig te halen valt op Netflix, was het gisteren opnieuw raak! Ook deze keer was het een film met een lach en een traan. Want Släpp Taget van Josephine Bornebusch begint tenenkrommend. Maar […]
In de film Gifted bekeek ik de wereld door de ogen van Frank. Dat maakte een verlangen in me wakker om het ook even niet te hoeven weten.
Een dag na mijn gedicht boven Estivareilles rustte ik op 10 mei 2024 in de buurt van La Monge een paar uur van de omgeving en schreef ik het gedicht 'Geliefd'.
Toen ik vanaf het Estivareilles naar boven klom en met Maria in alle rust neerkeek op het dorp dacht ik een gedicht.
Laatste reacties