Column – Over beïnvloeden gesproken

Ooit nam ik deel aan een cursus Inzicht in invloed. Met name mijn collega’s moesten mijn gelijk maar eens gaan inzien en erkennen. Vind je dat hoogmoedig? Nogal! Maar soms krijg je pas spijt van de dingen die je ooit bedacht, als je er met een nostalgisch gevoel op terug kunt kijken.

Ik leerde dat je echt geen gelijk krijgt, omdat je het denkt te hebben. Soms helpt het om argumenten paraat te hebben, maar in een andere situatie bereik je toch echt meer door stellig te herhalen wat jij belangrijk vindt. Weer een andere keer kun je maar beter meebewegen en verder vragen. En soms helpt het om uit te ruilen: als jij dat wilt, dan zou ik graag…

In de loop der jaren leerde ik dat beïnvloeding me vooral hielp om niet over me heen te laten lopen. En de trucjes kwamen goed van pas, als ik echt iets belangrijk vond. Toen besefte ik nog niet dat een ander mijn aanpak achteraf misschien wel als (een lichte vorm van) hersenspoeling zou kunnen ervaren. Door een goed verhaal kom ik vaak wel tot zo’n inzicht. Laatst las ik een boek over een 15-jarige jongen. Frank vond het maar wat stoer om de trap af te sluipen en zijn ouders te bespieden. Hij wilde er op vastenavond ook wel eens bijzijn in plaats van op afstand alleen de herrie maar te kunnen horen. Maar anderen – Mercedes (de hulp in huis) en zijn broer – bleken daar achteraf belang bij te hebben gehad. De weken voor vastenavond had Mercedes hem er vaak toe aangespoord om naar beneden te komen; hij was nu toch wel oud genoeg om er gewoon bij te kunnen zijn. Als zijn broer en Mercedes hem wijzen op dat beïnvloedingspatroon, beseft hij dat zijn keuze was ingepland; niet door hemzelf, maar door een ander.

Maar waar ligt die grens; tussen integere beïnvloeding en mijn eigen gelijk willen halen? Ik denk ondertussen dat openheid het verschil tussen beiden maakt.

Laat ik een voorbeeld geven. Misschien was het je opgevallen, maar tegen mijn gewoonte in heb ik hierboven bewust de naam van de schrijver en de titel van het boek achtergehouden. Heb ik daarmee jouw nieuwsgierigheid geprikkeld? Dat was niet mijn bedoeling. Toch heb ik je – zonder open te zijn over mijn beweegredenen daarvoor – beïnvloed. Ik heb de naam van de schrijver bewust verzwegen in deze column: de auteur vloekt er in dit boek namelijk stevig op los en dat kan afbreuk doen aan het verhaal en de boodschap daarvan.

Vind je de inhoud van het boek toch belangrijker dan het gevloek? Ik heb er op deze plek eerder over geschreven. Zoek op google maar eens met de combinatie Mercedes, Frank, Girard en 15 en ziedaar… En om het gemakkelijk te maken: https://www.google.nl/search?q=lelij+Mercedes+Frank+15+zondebok.